Listelemeniz istendiğinde aklınıza kaç tür tahıl geliyor? Buğday, mısır, pirinç? Bu üç çeşide kesinlikle aşinasınız. Sonuçta, onların ekimi olmadan dünya nüfusunu beslemek neredeyse mümkün olmazdı. Öte yandan, emmer, hecelenmiş ve einkorn'dan bahsederseniz yanılıyorsunuz. Çünkü bu önlenebilir çeşitler yedi ana grubun yalnızca alt türleridir. Ne olduklarını ve onları özel kılan şeyleri bu sayfada okuyabilirsiniz.
Ne tür tahıllar var?
Yedi ana tahıl çeşidi grubu vardır: pirinç, mısır, yulaf, çavdar, arpa, darı ve buğday. Bu tahıl türlerinin tamamı tatlı otlar bitki cinsine aittir ve nüfusun beslenme ihtiyacını karşılamak için dünyanın farklı bölgelerinde yetiştirilmektedir.
Yedi ana grup
Tüm tahıl çeşitleri tatlı otlar bitki cinsine aittir. Yedi ana grup vardır:
- Pirinç
- Mısır
- Yulaf
- Çavdar
- Arpa
- Millet
- Buğday
Pirinç
- Latince adı: Oryza
- Ana yetiştirme alanı: nemli tropikal bölgeler
- Temel yiyecekler: Asya
- tercih edilen yerler: bataklık alanı
- İçerikler: iyot, demir, lif, fosfor, magnezyum, az yağ
- Özellikleri: Bitki başına 50-160 cm uzunluğunda 20-30 sap, bireysel salkımlarla sivri uçlar
- Üç ana gruba ayrılmıştır: orta taneli pirinç, kısa taneli pirinç, sivri taneli pirinç, toplamda yaklaşık 8.000 çeşit
- Kullanım: öncelikle yemek pişirmek için
Mısır
- Latince adı: Zea mays
- tek eşli ayrı cinsiyetler
- maksimum büyüme yüksekliği: 2,5 m
- 5 cm kalınlığa kadar saplar
- Çiçeklenme: kulaklar yerine koçanlar
- toprağa iddiasızdır, aynı zamanda kuraklığa ve sıcağa da dayanıklıdır
- Tozlaşma: rüzgarla
- Yemekle Kal: Amerika
- Ekim zamanı: ilkbahar sonu
- Kullanım: garnitür, salatalar, hayvan yemi, patlamış mısır
- Tat: unlu, tatlı
- Hasat zamanı: Eylül'den ekime
- Mısır sebze değildir!
Yulaf
- Latince adı: Avena sativa
- Özellikler: aşağıya doğru eğimli, başaklar yerine 50 cm uzunluğunda salkımlar ve üstte iki tanecik
- Büyüme alanı: Almanya'da yaz mahsulü olarak
- tercih edilen konum: ılıman iklim, bol yağış
- Döllenme: kendi kendine gübreleme
.- Özel özelliği: glutensizdir (bu nedenle pişirmeye uygun değildir)
- Kullanım alanları: yulaf gevreği, un, bitki içeceği, kepek
- Tat: hafif, cevizli, tatlı
- Hasat zamanı: Ağustos ortası
Çavdar
- Latince adı: Secale gravee
- Yetiştirme giderek azalıyor
- Özellikleri: dona dayanıklı
- Görünüm: orta uzunlukta kılçıklar
- Damar rengi: gri-sarı
- Kulağın yapısı: bir kulak ekseninde iki sıra halinde iki tane
- maksimum yükseklik: 65-200 cm
- Başak uzunluğu: 5-20 cm (tanelerin ağırlığından dolayı hafif kavisli)
- sağlıklı içerikler: magnezyum, demir, lif
- Kullanım: müsli, siyah veya ekşi mayalı ekmek, votka yapmak için
- Tat: güçlü aromatik
- Hasat zamanı: Temmuz - Ağustos arası
Arpa
- Latince adı: Hordeum vulgare
- en hızlı büyüyen tahıl türü
- çok uyumlu ve sağlam
- Görünüş: uzun kılçıklar, alttaki taneler üsttekilere göre daha uzun tüylüdür, kalın konik taneler
- maksimum yükseklik: 70-120 cm
- Yapraklar: 1-2 cm dar, 25 cm uzunluğunda
- Menşei: Güney Asya
- Kullanım alanları: Yiyecek olarak bahar arpası, hayvan yemi olarak kış arpası, bira ve m alt kahvesi yapmak için
- Tat: ceviz aromalı
- Hasat zamanı: İlkbaharda kışlık arpa, temmuz ve ağustos aylarında baharlık arpa
Millet
- Alt bölüm: büyük taneli sorgum darı, küçük taneli darı
- Özellik: glutensiz, en eski tahıl türlerinden biri
- düşük konum gereksinimleri
- maksimum yükseklik: 5 m
- mısırı andırıyor
- Kullanım: yulaf lapası, salata, gözleme, garnitür
Buğday
- Latince adı: Triticum aestivum
- Almanya'daki en önemli tahıl çeşidi
- Bölüm: sert ve yumuşak buğday, kış ve bahar buğdayı
- Yer gereksinimleri: ılıman iklim, ancak dona dayanıklı, ağır, besin açısından zengin toprak
- maksimum büyüme yüksekliği: 0,4-1 m
- kılçık oluşturmaz
- Tahıllar: sırtı kırışıklı, uzun oval, kıllı, yeşil
- Kulak uzunluğu: 6-18 cm
- Kullanım alanları: hayvan yemi, makarna, alkol, unlu mamuller, nişasta
- Tat: hafif
- Hasat zamanı: yaz ortası
